Drie mannen voor de hemelpoort
Voordat ze het wisten stonden ze voor de hemelpoort, waar Petrus en de duivel hen opwachtten.
“Heren,” zo begon de duivel, “aangezien de hemel overbevolkt begint te raken, ben ik met Petrus overeengekomen om het aantal mensen dat de hemel mag binnengaan te beperken. Wanneer iemand van jullie mij een vraag kan stellen die ik niet kan beantwoorden, ben je het waard om naar de hemel te gaan en anders ga je met mij mee naar de hel.”
De filosoof stond op en zei: “Okee, geef me het meest uitgebreide verslag over de lessen van Socrates.”
De duivel knipte in zijn vingers en er verscheen een stuk papier naast de duivel. De filosoof las het en concludeerde dat het goed was. “Ga naar de hel!” De duivel knipte nogmaals in zijn vingers en de filosoof verdween.
De wiskundige vroeg: “Geef me de ingewikkeldste formule die je kunt bedenken!”
De duivel knipte weer in zijn vingers en er verscheen weer een stuk papier naast de duivel. De wiskundige las het en gaf schoorvoetend toe dat de formule correct was. “Ga naar de hel!” De duivel knipte nogmaals in zijn vingers en zo verdween ook de wiskundige.
Toen stapte de gek naar voren en zei: “Geef me een stoel!” De duivel gaf hem een stoel. “Boor nu 7 gaten in de zitting.” De duivel deed dat. Daarna ging de gek op de stoel zitten en liet hij een grote scheet.
Hij stond op en vroeg: “Uit welk gat is de scheet gekomen?”
De duivel controleerde de zitting en zei: “Het derde gat van rechts.”
“Fout,” zei de gek, “hij kwam uit mijn kont!”
En zo ging de gek naar de hemel.