Een losse schoenveter onthult de waarheid onder het bed!

…en faam bekend staande arts. Ook diens assistent was uitgenodigd.

De vrouw van de minister scheen hen erg aardig te vinden en nodigde hen uit, het huis te bekijken. De beide heren liepen met haar mee. De geneesheer-directeur bukte zich
onderweg een paar keer om zijn schoenveter vaster te strikken. Een uur later sprak hij de vrouw van de minister even apart.
“Ik dacht aan u te zien dat u niet helemaal gezond bent,” zei hij.
“Dat klopt. Ik heb al dagen een vreselijke diarree, dokter.”
“Dan moet u geen pruimen meer eten. Belooft u het mij?”
De vrouw van de minister fluisterde hem toe dat ze inderdaad wel kilo’s pruimen achter elkaar at en dat ze dit in de toekomst niet meer doen zou. De diarree is als bij toverslag over en de ministervrouw maakt luid reclame voor dokters kundigheid.

Als gevolg hiervan wordt hij bij de vrouw van een reder geroepen. Zij heeft ook klachten. Weer zit dokters veter los en bukt hij zich om die vast te maken.
“U werkt vermoedelijk graag zo’n beetje in de tuin,” zegt hij. “Dat moet u toch niet meer doen; daar komen uw klachten vandaan.”
Inderdaad hoort hij een paar weken later dat de redersvrouw geen last meer van haar rug heeft.

Het wordt de assistent van de dokter te gortig.
“Mag ik u eens iets vragen?” zegt hij tegen de dokter, “Hoe kon u weten dat die diarree van de pruimen kwam en de rugpijn van het werken in de tuin?”
“Heb je niet gezien dat ik mijn veter telkens vastmaakte?” zegt de dokter tegen de assistent. “Nu, toen de ministervrouw ons haar slaapkamer liet zien, maakte ik mijn veter vast en zag dat het onder het bed vol met pruimepitten lag. En bij de vrouw van de reder lag de tuinman nog onder het bed.”