Hondevoer, kattenvoer en een verrassende wending bij de kassa

Waarop die man antwoordt:
‘Ja, natuurlijk heb ik een hond, anders had ik die twee blikken toch ook niet nodig?’
Zegt die kassiere:
‘Het spijt me meneer, het blijkt dat er nogal wat oudere mensen zijn die zelf hondevoer eten, vanaf deze week mag ik niemand meer hondevoer meegeven tenzij ik zelf kan zien dat de persoon een hond heeft… U zult de hond dus moeten meenemen…’
De man vloekt een paar keer vanwege deze absurde nieuwe regeling, smijt de twee blikken op de grond en loopt kwaad weg.

De volgende dag is ‘ie weer terug, loopt naar de afdeling ‘dierenvoeding’, pakt twee blikken kattenvoer en gaat naar de kassa. Vraagt die kassiere:
‘Meneer, heeft u een kat?’
Waarop de man, zichtbaar geirriteerd, antwoordt:
‘Ja natuurlijk heb ik een kat, ik kom deze blikken toch niet voor mezelf halen?’
Kassiere:
‘Meneer, dit vind ik nou niet slim van u… U was hier gisteren ook, dus had u kunnen weten dat ik u geen dierenvoed….’
De kassiere is nog niet uitgesproken of de man is de winkel al luid vloekend en tierend uitgelopen… De blikken bij de kassiere achterlatend.

De dag daarop komt de man met een bruine papieren zak in z’n hand de winkel binnen loopt direct door naar de kassa en zegt tegen de kassiere:
“Mevrouw, steekt u hier uw hand eens in.”
De kassiere doet dit en roept vervolgens:
“Het is zacht en warm…”
“Ja”, zegt de man, “Ik had graag drie rollen WC papier!”