Opa – Oma – Papa
Opa is razend enthousiast dat uitgerekend het eerste woordje van Jantje opa is. Als de volgende morgen het bericht komt dat opa is overleden, is uiteraard iedereen geschrokken.
Als Jantje 3 wordt heeft hij behalve “opa” verder nog niets gezegd. Oma is dan ook vreselijk trots als op die dag Jantje’s tweede woord geproduceerd wordt, nl. “Oma”.
Oma is echter het voorval van het vorig jaar nog niet vergeten en schrikt, maar de verjaardag van Jantje is verder erg gezellig en het is snel weer vergeten. Als de volgende morgen het bericht komt dat ook oma overleden is, schrikt de familie toch wel en denkt dat Jantje iets bijzonders over zich heeft.
Na een paar weken is iedereen alles echter weer vergeten, oma was toch al vrij oud en het zal wel toeval zijn geweest. Als Jantje vier wordt heeft hij alleen nog maar “opa” en “oma” gezegd, dus alle verjaardagsgasten zijn toch wel een beetje huiverig voor een bezoek aan Jantje.
De dag verloopt een tijdje gespannen maar er gebeurt verder weinig. Vlak voordat iedereen weg gaat, zegt Jantje plots: “Papa.”
Papa trekt lijkbleek weg en denkt dat hij nu aan de beurt is. De hele nacht doet hij geen oog dicht maar als het morgen is geworden is er niets gebeurd.
Papa slaakt een zucht van verlichting, kust zijn vrouw en gaat naar zijn werk. Wanneer hij de voordeur opendoet, ligt daar de postbode dood op de stoep.