Slakkenwandeling

…een beetje goed te maken. Dan maak ik voor jou je favoriete voorgerecht. Slakken in knoflookboter.”
“Ja,” zegt die man, “dan ga ik even naar de delicatessenzaak om verse escargots te halen.”

Dus hij op weg door de regen, koopt die slakken en stopt die in zijn binnenzak van zijn regenjas. Op de weg terug komt hij langs de kroeg en toevallig ziet een maatje hem lopen en zegt:
“Hee, hoe is het? Lang niet gezien, kom even mee joh, een biertje drinken.”
Hij laat zich overhalen:
“Nou, één biertje dan.”
Uiteindelijk loopt het helemaal fout. Nog een paar ouwe makkers komen binnen en hier een biertje, daar een biertje.

Om 2 uur ’s nachts wordt mijnheer eindelijk uit het café gezet en gaat vervolgens met z’n stom dronken kop naar huis.
Bij de voordeur probeert hij de sleutel in het slot te stoppen en de bos valt op de grond. Vloekend gaat hij door de knieën om de sleutels op te rapen, waardoor de slakken uit zijn binnenzak over de straat uitgestrooid worden. Van al dit tumult is z’n vrouw wakker geworden en met haar boze hoofd schreeuwt zij uit het slaapkamerraam:
“Zo heb je weer lekker zitten zuipen en mij zeker vergeten!”
Waarop die man nee schud en met een aanmoedigend gebaar naar de slakken toe zegt:
“Jongens, nog een klein stukkie!”