Van Lanschot Bankiers
“Dat treft!” zegt de bediende, “op dit moment hebben we een actie: als u 7,50 euro stort ontvangt u een leuk digitaal dameshorloge. Geinig klokje, zeker doen!”
De vrouw antwoordt: “7,50 euro?! Ik wil gelijk cash een ton inleggen!”
De bediende denkt even na en vraagt de vrouw of ze even geduld wil hebben. Hij rent de trap op naar boven, naar Van Lanschot zelf. “Meneer Van Lanschot, er is hier een mevrouw aan het loket die gelijk cash een ton wil storten op een spaarrekening!”
Van Lanschot staat de kort geleden door de FIOD opengebroken zwart geld kluisjes nog vers in het geheugen en besluit zelf poolshoogte te gaan nemen. Beneden begroet hij de vrouw: “Goedemorgen, mevrouw! Mijn naam is Van Lanschot, welkom bij onze bank. Onze employé vertelde mij dat u direct cash een ton wilt storten bij onze bank… Zonder direct indiscreet te willen worden: hoe komt u aan dat geld?”
De vrouw antwoordt: “Oh, dat wil ik u best vertellen. Ik leg nog wel eens een weddenschapje. Wil ik met u ook wel doen!”
Van Lanschot, beleefd: “Dat ligt eraan, om hoeveel en waarom?!”
De vrouw: “Ik wil om een ton wedden dat aanstaande maandagochtend uw ballen vierkant zijn. Om een ton!”
Van Lanschot denkt razendsnel na: het is al vrijdagochtend, dus dat is makkelijk verdiend! “Top,” roept hij, “maar wel met een contractje en getuigen er bij. Ik wil het wel een beetje officieel houden!”
“Geen probleem,” zegt de vrouw. Zo gezegd, zo gedaan.
Het weekend: Van Lanschot gaat lekker zeilen. Maandagochtend: Van Lanschot betast in de Saab Turbo nog even zijn ballen en glimlacht vergenoegd, ‘die ton is binnen!’ Zittend in zijn kantoor wacht hij de vrouw af, die klokslag negen uur binnenkomt, vergezeld door een onbekende man. “Wie is die man?” wil Van Lanschot weten.
“Oh, gewoon niet op letten,” zegt de vrouw, “jij wilde het officieel hebben, dus nu heb ik ook maar een getuige meegenomen. En? Hoe is het gegaan?”
“Perfect!” roept Van Lanschot, “kogelrond! Die ton ben je kwijt!”
“Laat je broek dan maar eens zakken…” Van Lanschot laat blozend broek en slip zakken. “Ziet er gunstig voor je uit…” zegt de vrouw, “maar voordat we werkelijk zekerheid hebben, wil ik het harde bewijs eerst in handen hebben!” Van Lanschot ziet hier de redelijkheid wel van in en laat de vrouw de eitjes omvatten… Op dat moment valt de ‘getuige’ van zijn stoel, bewusteloos…
“Wat krijgen we nou?” vraagt Van Lanschot.
“Gewoon niet op letten,” zegt de vrouw, “dat is de President van de Nederlandse Bank. Had ik om twee ton mee gewed dat ik maandagochtend vóór 9.30 uur met de ballen van Van Lanschot in mijn handen zou zitten…”